yorgun güller

Üşenmeyip topluyorum ortalığı.
Öyle köşe bucak değil.
Ne heves, ne düş kırıklığı:
Geceden bırakıp yattıklarım.
 
Sabahla buluyorum kendimi.
Düşler öğlene dek gitmiyor.
Yanındayım. Mutluyum. Yalnızım.
 
Susman yoruyor beni. Konuşman
çamaşır serili bir bahçe,
yazın toplanmadan bırakılmış
bir halı gibi nemli
ve ağır.
 
"Herşeye varım" diye
bağırmak geçiyor içimden.
Oysa bağırsam,
yorgun güllerin solmaya
yüz tuttuğu bu gecede,
her heves bir düş kırıklığı.
 
Kaan Özbayrak