her sene mutlaka okula başladığım ilk anlarımı düşünüp çocukları anlamaya çalışırım.
ve her sene mutlaka bu anım aklıma gelir.
ilkokul 2.sınıfın ilk günü öğretmenimiz çok meşgul masasının üstünde bir yığın dosya var müdür yardımcısı olmak üzere çalışıyor. arada bir bize dönüp sessiz olmamızı söylüyor, cetvelini masaya vuruyor, ikaz ediyor.
biraz susup devam ediyoruz kaldığımız yerden .
bir ara bir grup arkadaşla hayvan seslerini taklit etmeye başlıyoruz . inek böyle ses çıkarır , baykuş şöyle öter ,koyun böyle meler vs yalnış olan ya da benzemeyen varsa hemen daha güzel seslendiren çocuk tarafından düzeltiliyor oybirliği ile yeni sese geçiliyor.
tabi öğretmenin ikazları sürüyor..
sıra ördek sesine geldi .
herkes sırayla vaklamaya başladı.
- hayır öyle olmaz böyle olur derken sıra bana geldi hiç birinizin ki gibi değil asıl böyle olur dedim
ve -vak vak ötmeye başladım.
o sırada öğretmenimiz - kim o ördek , dedi .
sevinçle - benim öğretmenim , dedim ..
ve muhtemelen hayatımın ilk resmi sazanlığını yaptım. sesimi çıkarmasam öğretmen üstelemeye de bilirdi.
- gel buraya , dedi. gittim
- aç elini, dedi . ve cetveli elime indirdi.
bi öğretmene bi cetvele bi elime baktım . şaşkındım.
geç yerine dedi.
yerime döndüğümde suç ortaklarımın hepsi yerlerine geçmişti bile. eve döndüğümde olayı anlattım ..
evdekiler çok güldü .
hala arada bir - kim o ördek , diye makaraya sarıldığım da oluyo :) öğretmenime kızgın değilim .
gerçek ördek sesi çıkararak onca ördeğin içinden sivrildiğim için mutluyum :)))
sonucu her zaman istediğimiz gibi olmasa da bazen fark yaratmak iyidir :))
YanıtlaSil:))
YanıtlaSiljuahaha : ) kizzz bundan sonra bende elma kurdu diye degil ördek diye sesleneyim bari ; )
YanıtlaSilcok güzel bir ani´ymis, kim o ördek ha ; )
:)) olabilir hala güzel ördek sesi çıkarırım :)
YanıtlaSil