dünyaya mutlu olmaya gelmediniz.kendinize gelin diyordu bi yazar. ahiret asıl yurdumuz, evimiz..
sokakta oyunlara katılamayan, bütün gün oyunları cok uzaktan seyreden, ustelik düşüp etrafı yarabere olan cocuklar gibi ağlayarak eve dönecegim sanki....
kendimdeyim de icimden taşan bu kadar kederle ne yapmalıyım.
ne yapsam sığmıyor heybeme.nereye koymaliyim aşanı, dolup dolup taşanı. onunla nasıl uyuşmalıyım..
....
