ayrılıklar

Bu yıl o kadar çok değişiklik oldu ki.
Bloglardan birinde yaşlılar apartmanı diye bi yazı okumuştum. yazı da
"biz küçükken ananemlerin oturduğu yere yaşlılar apartmanı derdik. apartmandaki herkes yaşlıydı. şimdi bizler evlenip ayrıldık bizim apartmanlarımızda yaşlılar apartmanı olacak " şeklinde devam ediyordu.
Geç evlendiyseniz ya da henüz evlenmediyseniz fark edersiniz daha dogrusu siz giden degilde kalan olduysanız çokça....Oyun arkadaşlarınız, komşu çocuklarınız yani akranlarınız hatta sizden epeyce küçük olanlar bile evlenip gittiğinde bir ıssızlık hissedersiniz.
sanki her gidende, bir kişi değilde herkes gitti kimseler kalmadı hissi oluşur.
Arkadaşlarımdan biri taaa Sivas a evlenip yerleşti. Diğeri yine oraya pek de istemeden tayin istemek zorunda kaldı. Okulların ayrıştırılması sürecinde 8 yıldır birlikte çalıştığım arkadaşlarımdan ayrıldım.
Bu yıl ölümle gelen ayrılığı da yaşadık. Son olarak hiç de alakamız olmayan bir komşu daha memleketine göç etti.
Çevremizdeki sabit insanlar komşular yakınlar arkadaşlar özellikle belli bir süreğenlikten sonra insanda bir alışkanlık ve güven duygusu oluşturuyor.
Arkamı dayarım güveni değil bu. karanlıkta bile yolumu bulurum etrafta ne var biliyorum ya da düşünmeden nasıl giderim diye çarşıdan eve otomatik olarak yürümek gibi.
İnsan büyüdükçe ayrılıklar olacağını fark ediyor evet ve fakat bazı ayrılıklar daha çok yaralıyor.
Ah Züleyha  !
bütün saraylar zindandır şimdi, biliyorum
ve hiç bir kuyudan çıkıp gelmez beklediğin
biten günle beraber sende gözlerini yum
ayrı düşmek değil midir zaten ölüm dediğin ...