öğretmenler günü

bugün güzel bir gündü. bazen çok  önemli şeyler olmasa bile öyle hissedersiniz ya ...

bu resim olmasa ...
daha iyi mi daha güzel mi olurdu ? ne desem bilmiyorum...
aklıma binbir şey getirdi.. 
hüzünlü...
resimdeki iri kıyım kolları bostan korkuluğu şeklinde olan benim..
kolumun altındaki de pelin..
pelin dedi ki : yağmur yağıyor, üşüyoruz ama ben ıslanmıyorum sen beni koruyosun...
bir kaç gün önce maddi bir konu ile ilgili anneye kolaylık sağlamaya çalıştım. ama sanıyorum evde çok konusu olmuş..
bi taraftan üzüldüm.. bi taraftan bu zorlukları çocukların görmesi onlar içinde iyi diye düşündüm..

sonra aklıma kendi çocukluğum geldi...
                                                    ve hüzün kısmı artmaya başladı ...
sonra lisedeki öğretmenim bana resmen özel vakit ayırması, ders çalışmak bi yana destek olması ... 
"sana güveniyorum .." deyişi ...

nasıl bugünlere geldiğimi düşündüm...  
bazen ne çok şikayet ettiğimi, hayal ettiğim şeylerden...
insan, mutlu olması gereken şeylerden bu kadar üzülür mü?
bu da benim arızam işte...